Fotoğraf çekerken makinamızın gözlerimizle gördüğümüz "şey"leri birebir kaydettiğini düşünürüz değil mi? Aslında hayır!

Hiçbir insan gözünün, örneğin 18 mm lensin f18 diyaframda gördüğü ön ve arka plan netliğini aynı anda görmesi veya 14 mm bir balık gözü lensin yarattığı bozulmayı taklit etmesi veya 200 mm lenste olduğu gibi görüntünün ön ve arka planlarını üst üste bindirmesi mümkün değildir. Fotoğraf makinası insan gözü gibi "görmez", onun dinamikleri farklıdır.

Fotoğrafçı, gerek oluşturduğu kompozisyonla gerekse makinanın bu farklı görme şekillerini manipüle ederek, karşılaştığı görüntüde vurgulamak istediğini öne çıkarır, vurgulamak istemediğini veya vurgulamak istediği konuyu bozan faktörleri arka plana iter, hatta ortadan kaldırır. Fotoğrafı bas-çek aktivitesi olmaktan çıkarıp bir sanat dalı yapan da tam olarak budur. Geniş açı lensler bu açıdan oldukça enteresandır; bir taraftan dar alanda aktarılmak isteneni ilgili periferisi ile kadraja yansıtma imkanı tanırken, diğer taraftan fotoğrafçıyı fotoğraflanan olaya dahil olmaya yani yaklaşmaya zorlar. Zorlar çünkü geniş açı lenslerle yaklaşmadan vurgulamak istediğinizi öne çıkartamazsınız. Fotoğrafçı konunun içine girdiğinde, fotoğrafa bakan izleyici de konuya dahil olur. Bizi şaşırtan, imrendiren, hayale daldıran, belki şoke eden, sonuçta bir fotoğrafa iki kere baktıran karelerin önemli bir kısmı da tam olarak böyle çekilir zaten, konunun içine girerek.

Geniş açı lensle birçok şey yapılabilir ama bence en önemlisi budur, fotoğrafa bakan kişiyi izleyici olmaktan çıkarıp kadrajın içine çekersiniz. Konu çok geniş ve söylenecek çok şey var ama ne yazık ki yerimiz kısıtlı, bu nedenle burada lens seçiminden kullanımına bazı önemli noktalara değinmekle yetineceğiz. 

Yazının devamını GezginFoto'nun 18. sayısında bulabilirsiniz.

Yazdır e-Posta